اعتراف پسر جوان به قتل مردی که نکشته بود | مقتول مرا به زور به جایی برد و فیلم گرفت که…

به گزارش همشهری آنلاین، ۲۰ مرداد سال ۱۴۰۲ گزارش یک درگیری مسلحانه در حوالی کانال آبی در رباط کریم به مرکز فوریت‌های پلیسی اعلام شد. بررسی‌ها نشان می‌داد پسر جوانی با شلیک گلوله به قفسه سینه‌اش به قتل رسیده است.

در نخستین گام پلیس در تحقیقات میدانی دریافت یک کارگر افغانستانی شاهد ماجرا بوده است. او گفت: مردی به نام بهروز عامل قتل بود.

بنابراین بهروز ۲ روز بعد دستگیر شد و در تشریح ماجرا گفت: اختلاف من و مقتول از چند ماه قبل شروع شد. او بارها مرا کتک زده بود. من هم روز حادثه او را با شلیک گلوله کشتم.

پس از اعتراف صریح متهم و در ادامه روند تحقیقات، متهم اظهاراتش را پس گرفت و ادعا کرد که تحت فشار روانی به قتل اعتراف کرده است. با این حال برای او به اتهام مباشرت در قتل عمد و حمل و نگهداری سلاح کیفرخواست صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه ۲ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

مقتول از من فیلم گرفته بود که شکایت نکنم

در ابتدای جلسه مادر قربانی به جایگاه رفت و گفت: پسرم کشاورز بود و صبح زود سر زمین می‌رفت و شب هم به خانه می‌آمد. او بی‌گناه کشته شد و برای عامل قتل پسرم درخواست قصاص دارم.

سپس متهم به جایگاه رفت و گفت: پدرم صاحب زمین‌های کشاورزی بود. ۴ سال قبل یک روز مقتول و دوستانش با 2 گلوله پایم را مجروح کردند و با زور مرا به جایی بردند و مجبورم کردند از پدرم بخواهم زمین کشاورزی‌اش را به نام مقتول سند بزند و بعد هم از من فیلم گرفتند تا بعد از رهایی نتوانم علیه آنها شکایت کنم.

وی افزود: بعد از آن ماجرا آنقدر ترسیده بودم که دیگر به زمین‌های کشاورزی و دامداری پدرم نمی‌رفتم و از مقتول هم خبری نداشتم، تا اینکه 2 روز بعد از کشته شدن او از طریق پلیس آگاهی متوجه ماجرای قتل شدم.

قاضی از متهم پرسید: آیا در روز حادثه در محل جنایت حضور داشتی؟

متهم جواب داد: آن روز از ۱۰ صبح تا ۱۲ شب سرگرم انجام کارهایم بودم و با محل قتل فاصله‌ام خیلی زیاد بود. برای اثبات اظهاراتم هم شاهد دارم.

قاضی پرسید: پس چرا کارگر افغانستانی گفته که شاهد قتل از سوی شما بوده است؟

متهم گفت: نمی‌دانم، اما او با مقتول کار می‌کرد. باور کنید من تاکنون اسلحه واقعی در دستم نگرفته‌ام. حالا هم بی‌گناه بازداشت شده‌ام.

در ادامه قضات ادامه رسیدگی به پرونده را منوط به حضور شاهدان کردند.

من اصلا آنجا نبودم!

در دومین جلسه رسیدگی به این پرونده اولیای دم بار دیگر بر قصاص متهم تأکید کردند.

متهم نیز دوباره اتهامش را رد کرد و گفت: در زمان وقوع قتل پیگیر کارهای مربوط به خدمت سربازیم بودم. به همین خاطر در یکی از پادگان‌های نظامی بودم که مجهز به دوربین مداربسته است و فیلم‌ آن را هم برای اثبات ادعایم ضمیمه پرونده کرده‌ام. حتی چند شاهد آمدند که شهادت دهند در زمان جنایت من در محل حادثه نبوده‌ام.

سپس 2 شاهدی که متهم آنها را به دادگاه معرفی کرده بود، یک به یک روبه‌روی قضات ایستادند و شهادت دادند متهم روز حادثه با آنها بوده است.

سپس وکیل متهم به جایگاه رفت و گفت: با توجه به اظهارات 2 شاهد، فیلم دوربین‌های مداربسته مقر نظامی و همچنین آنتن‌دهی تلفن همراه موکلم ثابت می‌کند که او به اشتباه بازداشت شده است. بنابراین درخواست صدور حکم برائت برای وی دارم.

در پایان جلسه قضات برای صدور رأی وارد شور شدند و با توجه به مدرک‌های موجود در پرونده، بهروز را از اتهام قتل عمدی تبرئه کردند و تحقیقات برای شناسایی عامل قتل از سر گرفته شد.